Over De ochtenden:
'En wie niet van Sanneke wil weten, die mist dan maar zuivere, met lucide ogen opgemerkte, záchte observaties als: ‘Al drie weken was het winterweer, wat van iedereen een kind maakte.’ Lees hier de hele recensie uit Humo van 30 juni 2015, een recensie met een happy end.
‘Gisteren heb ik een Hongaars vakantiewoordenboekje aangeschaft en een zin gecomponeerd. ‘Wil je met mij een haring eten?’ Die vraag zit in mijn portemonnee.’ Je voorvoelt de tragedie al, je kunt de bloedeloze seks, straks in de hotelkamer, al horen en een klein beetje ruiken. Sanneke van Hassel is in haar korte verhalen de dompteuse van het grote gebaar: ze verkleint alles, ze miniatuurt, tot de verveling, de wanhoop en het kleffe onbehagen je eenzaam in het gezicht regenen. Het fragment komt uit ‘Min zes’, maar het had net zo goed uit elk ander verhaal kunnen komen. Uit ‘Meg’ misschien, over een vrouw die op Meg Ryan lijkt en uit stugge hopeloosheid geboren gevoelens gaat koesteren voor een Turkse garagehouder. Of uit ‘Ezels’, over een man, een vrouw en een poesje dat een treurige wig tussen hen drijft. ‘De ochtenden’ (De Bezige Bij) is geen nieuw werk. Het is een bundeling
van Van Hassels beste verhalen door collega-schrijver Jan van Mersbergen. Die leidt elk verhaal in soms met een rake observatie, of een tot glimlachen nopend statement.
Maar vaker nog zie je de schoolmeester aan het bord staan, stating the obvious met zijn krijtje. En je krijgt ongetwijfeld weer strafstudie als je daarvan aan het geeuwen gaat.
Wie Sanneke wil, koopt gewoon haar verhalenbundels (begin met ‘IJsregen’ en hou daarna niet op) en, als u dan toch bezig bent, haar vijf jaar oude roman ‘Nest’. Wie geen
tijd heeft, is met deze selectie prima bijgelezen. En wie niet van Sanneke wil weten, die mist dan maar zuivere, met lucide ogen opgemerkte, záchte observaties als: ‘Al drie weken
was het winterweer, wat van iedereen een kind maakte.’ (jm)
• De ochtenden, keuze uit de verhalen door Jan van Mersbergen